Het gehele team achter Our HERitage werkt als vrijwilliger, maar niet met minder passie: ze zijn divers met Caribische (incl. Surinaamse en Guyanese) roots en connecties, een scala aan gemixte heritage en drukke banen, businessen en PhD's naast dit project.
In het jaar dat Nederland 160 jaar* afschaffing van de slavernij herdenkt en 150 jaar** afschaffing contractarbeid (2023-2024), lanceert Fausia S. Abdul het project "Our HERitage" met een team enthousiaste professionals en ondersteuning van o.a. het CBG, centrum voor familiegeschiedenis, Fonds voor Cultuurparticipatie en Universiteit van St. Maarten. Dit initiatief focussed op een gezamelijk toekomst en stereotypering doorbreking. Dit wordt gedaan door het belichten van de vaak vergeten levens van Caribische vrouwen tijdens de koloniale periode, inclusief slavernij en contractarbeid, door middel van 50 historische portretten waar etnische en geografische diversiteit behaald probeerd te worden: nazaten uit 12 regio's in de Cariben (waaronder ook Suriname en de Guianas) waar Nederland koloniale sporen heeft achter gelaten en ong. 11 (hoofd)groeperingen uit de hele wereld bij elkaar gebracht.
Veel mensen binnen Surinaamse/Caribische gemeenschappen hebben door intergenerationeel trauma en uitdagingen een moeilijke relatie met hun wortels. "Our HERitage" richt zich op het overstijgen van de eerste generaties en het teruggaan naar de oorsprong: onze voormoeders. Het stimuleert een ander perspectief en gaat stereotypering tegen, zowel binnen als buiten deze gemeenschappen. Het project betrekt nazaten bij archiefonderzoek en begeleidt 25-30 deelnemers in het ontdekken van hun voorouders. Erna gaan historici aan de slag met het materiaal om deze in een historische context te plaatsen. Dit project geeft diversiteit en vrouwen een stem in de geschiedenis en biedt mensen de tools om zelf hun eigen verleden te ontdekken.
*Na de officiële afschaffing op 1 juli 1863 moesten de tot slaaf gemaakten nog zeker tien jaar doorwerken in Suriname wat ook wel 'staatstoezichttijd' wordt genoemd. Op de eilanden was dit niet.
** Afschaffing contractarbeid, wat als een vervanging voor slavernij wordt gezien. Na de afschaffing van slavernij, was dit de voornaamste vorm van dwangarbeid.
Op 17 augustus 2025 nam oprichtster Fausa S. Abdul deel aan de Tula-lezing in Rotterdam. 17 augustus wordt ook wel 'Dia di Lucha pa Libertat' (Nederlands: Dag van de strijd voor vrijheid) genoemd, waarbij de grote slavenopstand van 1795 op Curaçao wordt herdacht.
Op 22 augustus 2025 is hierover geschreven in Afro Magazine NL. Zie: Tula leeft! | Afro Magazine
Op 17 augustus werd in Rotterdam Dia di Lucha pa Libertad herdacht, de dag die ons terugbrengt naar de slavenopstand van 1795 op Curaçao onder leiding van Tula. Een opstand die niet alleen een Curaçaos verhaal is, maar een Caribisch en wereldwijd verhaal van strijd om vrijheid en waardigheid.
Dit jaar werd Fausia S. Abdul, interdisciplinair onderzoeker en oprichter van Our HERitage, gevraagd door Stichting Gedeeld Verleden, Gezamelijke Toekomst om de jaarlijkse Tula-lezing te verzorgen. In haar toespraak benadrukte zij hoe belangrijk het is om vrouwelijke verzetsstemmen mee te nemen in dit collectieve geheugen:
“Ik ben niet geboren op Curaçao, maar ik ben wel een dochter van de Cariben. Mijn wortels liggen in een andere hoek van die zee, en misschien juist daarom zoek ik altijd naar de verbindingen tussen onze eilanden, onze gemeenschappen en onze verhalen.”
De lezing legde nadruk op de vrouwen rondom Tula: namen als Sablika, genoemd in tambú-liederen als strijdster aan zijn zijde, of Diana, die in de orale traditie zelfs als leidende figuur van de opstand wordt gezien. Ook Klara en vele andere vrouwen, vaak naamloos in de archieven, ondersteunden de strijd door boodschappen door te geven, gewonden te verzorgen en moed te verspreiden.
Hun verhalen tonen hoe verzet niet één vorm kent. Soms is het een vuist in de lucht, soms een lied dat eeuwen later nog herkend wordt, soms een zorgende hand of een fluistering die hoop levend houdt.
“Als vrouwen niet genoemd worden, betekent dat niet dat ze er niet waren. Het betekent dat niemand luisterde. Hun kracht leefde in stilte, maar zonder die kracht had de opstand nooit kunnen bestaan.”
door Fausia S. Abdul, oprichter Our HERitage
Vanochtend kwam ik vroeg aan in Amsterdam, op het terrein van de nationale Keti Koti-herdenking. Voor het eerst was ik officieel uitgenodigd met een stoel dicht bij het podium. Een plek waar je alles goed kunt zien, dichtbij de sprekers, de muziek en de gezichten van het publiek. Ideaal, dacht ik.
Tot de zon zich liet zien. Niet vriendelijk en warm, maar fel en onverbiddelijk. Terwijl ik daar zat, brandde de hitte in mijn rug. Mijn stoel voelde heter dan sommige politieke situaties die zich voor mijn ogen ontvouwden.
Er waren toespraken die recht in het hart raakten: woorden die niet alleen werden uitgesproken, maar ook gevoeld. Er waren ook momenten waarop de zinnen hol klonken, alsof ze losstonden van de geschiedenis en de emoties van de dag.
Het was eerlijk gezegd moeilijk om naar de toespraak van de minister-president te luisteren. Niet omdat het onderwerp onbelangrijk is, integendeel, maar omdat er momenten zijn waarop je voelt dat de werkelijke betekenis van deze dag niet in de woorden van een bestuurder zit, maar in de mensen die hier samenkomen.
Morgen is het 162 jaren geleden dat het Koninkrijk der Nederlanden in hun toenmalig koloniaal rijk de slavernij afschafte. Dit betekende einde aan gevangenschap voor de tot slaaf gemaakten in de kolonie Suriname en 'Curaçao en onderdanen' (Curaçao, Aruba, Bonaire, Saba, St-Eustatius en St-Maarten): zij waren nu ineens vrije Nederlandse onderdanen met Nederlands burgerschap. Dit wordt jaarlijks herdacht in Suriname als Keti Koti (Sranangonto voor 'de kettingen zijn gebroken'), in Curaçao, Aruba, Bonaire, Saba, St-Eustatius en St-Maarten word dit gevierd als Dia Di Abolishon (Papiamento voor 'Dag van Afschaffing') of Emancipation Day genoemd, zoals in derest van de Cariben op de plekken waar Engels de voertaal is. Het was een keerpunt in de geschiedenis waarbij de voormalig tot slaaf gemaakten, en vanaf dat moment hun nazaten, een eigen weg konden gaan en konden integreren in de samenleving met gelijke rechten (al hoewel in de praktijk raciale discriminatie een doorwerking van het slavernijverleden is gebleven).
Let op: hoewel de slavernij op papier in 1863 werd afgeschaft, moesten de tot slaaf gemaakten in Suriname nog verplicht tien jaar doorwerken op de plantages onder een soort "staatstoezicht", tot 1873. Daarom wordt ook wel gezegd dat de daadwerkelijke vrijheid pas 152 jaar geleden (in 2025) begon.
Het Our HERitage-team met sommige deelnemers en partners namen deel aan een slavernijgeschiedenis wandeling, die speciaal voor dit project werd verzorgd. De rondleiding werd deskundig gegeven door Britt van Duijvenvoorde, die ons meenam langs een aantal sleutelplekken in Leiden die een belangrijke rol speelden in de trans-Atlantische slavernij.
Het indrukwekkende van deze wandeling was dat het slavernijverleden in relatie tot Leiden geen geheel ‘zwart-wit’ situatie was. Er waren historische figuren die juist voor hervorming waren (onder andere abolitie), maar de tijdsgeest bleek er niet gereed voor te zijn. Verder kwam ook naar voren hoe religie werd ingezet om zowel slavernij te rechtvaardigen (kerkelijke interpretatie van de vervloeking van Cham) als om slavernij te veroordelen (vanuit Christelijke naastenliefde).
De stad Leiden symboliseert hiermee een innerlijke strijd van de toenmalige Nederlandse samenleving door de koloniale tijd heen en hoe dit uiteindelijk tot emancipatie heeft geleid. De deelnemers aan de wandeling gaven ook aanvullende informatie tijdens de wandeling. Het was mooi om te zien hoe mensen van verschillende achtergronden betrokkenheid voelden bij het onderwerp.
De wandeling maakte pijnlijk duidelijk hoe diep het slavernijverleden in onze omgeving verweven zit. Niet alleen in de archieven, maar ook zichtbaar in de straten, gebouwen en herinneringscultuur van een stad als Leiden. Tegelijkertijd bood het ruimte voor dialoog, reflectie en verbinding. Precies waar Our HERitage voor staat.
Voor degene die ook bij Britt's wandelingen door Leiden willen zijn, kan je je hier aanmelden: https://www.visitleiden.nl/nl/agenda/365095431/slavernij-wandeling-1
Afgelopen weekend vierde het CBG | Centrum voor familiegeschiedenis zijn 80-jarig bestaan. Het was een feest vol hoogtepunten: een besloten partnerdag in de vorm van een wetenschappelijk symposium, de volgende dag het Famillement, de bekendmaking van de Familiehistoricus 2025, de GenTalkShow en de publicatie van een speciale GEN-editie. Our HERitage was aanwezig bij de speciale partnerdag voorafgaand aan het Famillement.
In een intieme en warme setting kwamen onderzoekers, samenwerkingspartners en andere betrokkenen samen. Er waren veel bekende gezichten. Mensen die het werk van Our HERitage al langere tijd volgen of op verschillende manieren onderweg hebben ondersteund, waren erbij. Het werd een dag van verdieping en waardering voor elkaars inzet, maar ook om verschillende standpunten uit te wisselen.
De volgende dag was er overal in het CBG-gebouw iets te beleven: van live interviews tot informatiestands, van persoonlijke ontmoetingen met onderzoekers tot het bijwonen van de verkiezing van de Familiehistoricus 2025. Ook wij spraken met bezoekers over de rol van vergeten stemmen in familiegeschiedenissen, precies waar Our HERitage zich hard voor maakt. De gesprekken gingen niet alleen over stambomen of archieven, maar vooral over de betekenis van familiegeschiedenis in het heden. Wie wordt herinnerd? Wie ontbreekt nog in de verhalen? En hoe zorgen we dat stemmen die te lang zijn genegeerd een plek krijgen?
Wat Our HERitage uniek maakt, is de nadruk op superdiversiteit binnen de Caribische gemeenschap, met speciale aandacht voor vrouwelijke perspectieven. Het project belicht uiteenlopende etnische achtergronden (11) van Caribische vrouwen tijdens de slavernij - en koloniale periode uit alle 12 regio's onder (voormalige) Nederlandse koloniale bezetting: langdurig en korte periodes. Door de historische portretten van 50 vrouwen met diverse roots die samenkomen in hun nazaten te documenteren, toont het project de rijke en complexe erfenis van de regio, en plaatst het de diversiteit en verbondenheid van culturen en gemeenschappen centraal.
Je gaat aan de slag met de zoekhulp en meetings op het CBG - Centrum voor Familiegeschiedenis om meer over je voormoeder te weten te komen.
Veel archieven zijn gedigitaliseerd dus je kan veel vanuit huis doen! Er zijn ook veel online workshops vanuit ons en 1-op-1 meetings met onze onderzoekers beschikbaar om ook te kijken in fysieke archieven in Suriname en de eilanden.
Klaar? Dan gaan onze Our HERitage onderzoekers aan de slag om context aan het materiaal te geven.
Het portret gaat naar een Academische Review Commissie die bestaat uit senior specialisten en hoogleraren. Na deze fase gaan onze onderzoekers de puntjes op de i zetten en maakt onze editor een mooi eindverhaal.
Fast forward: we gaan met jou in gesprek en nemen je traject en portret door. Indien er nog vragen zijn, zijn wij beschikbaar! We kijken ook gelijk of je het eens bent met de eindtekst voor publicatie.
Het historische portret van je voormoeder is af en wordt gepubliceerd! Magazine, online of boek. Of in de tetnoonstellingen van 2025!
Van de 12 (ei)landen zijn er nu deelnemers van alle 12 actief! Kijk boven in onze FAQ voor meer info over welke regio's dit project beslaat.
Van de 11 main stream subculturen uit de Cariben zijn er nu 10 vertegenwoordigd!
Our HERitage zal uiteindelijk 50 portretten naar voren brengen met de focus de diversiteit van onze koloniale verleden van de Cariben een vrouwelijke stem te geven.
We zullen met 25-30 participanten voormoederonderzoek doen om deze in een historische context te plaatsen.
Een Paar Posts...
onderzoekspartner genealogie 2024- 5
startbijdrage 2024
partner en support 2024 -5
kunst, cultuur en the first generation
